يکي از وظايف سنگين انسان، به ياد گذشتگان و رفتگان بودن است. انسانها تا وقتي در اين دنيا زندگي ميکنند، ميتوانند براي رفتگان خود، خيرات و مبرّات بفرستند. کار نيک زندهها، موجب نجات مردگان است و در نتيجه، دعاي خير آنها را براي انسان به همراه دارد. اين يادآوري و به فکر بودن، براي همۀ فرزندان نسبت به والدين و خويشان، لازم و ضروري است. مثلاً اگر کسي از دنيا برود که نعوذ بالله حقّالنّاس يا ظلمي بر گردن داشته باشد، فرزندان و بازماندگان او موظّفند که آن حق را ادا کنند. مردگان از زندگان توقّع دارند و بايد به ياد آنها بود. مرحوم محدث قمّي در آخر کتاب شريف مفاتيح الجنان ميفرمايد: در خواب شخصيّت بزرگي را ديدم، او گفت: شما را به خدا، لاأقل اين استخوانهايي که پيش گربه و سگها مياندازيد، به ياد ما و براي ما بيندازيد. میرزائی + نوشته شده در سه شنبه هجدهم مهر ۱۳۹۶ساعت 14:38  توسط همکاران | , ...ادامه مطلب